توسط : هاراطون «هارمیک» داویدیان (انگلیسی: Haraton Davidian) (۲ اسفند ۱۳۰۳ تهران – ۲۱ آبان ۱۳۸۸ تهران) از بنیان‌گذاران روانپزشکی در ایران است. هاراطون داویدیان استاد روانپزشکی دانشگاه تهران بود.
تحصیلات
- تحصیلات متوسطه: دبیرستان البرز
- تحصیلات پزشکی: دانشگاه تهران
- دیپلم عالی روانپزشکی (دیپلم تخصصی بیماری‌های روانی): دانشگاه لندن (D.P.M)
زندگی
هاراطون داویدیان در دوم اسفند ماه ۱۳۰۳ (۲۱ فوریه ۱۹۲۵) در تهران متولد شد. پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی در دبستان کوشش و تحصیلات متوسطه را در کالج البرز یادبیرستان البرز، به پایان رسانید و سپس برای ادامه تحصیل در رشته پزشکی به دانشگاه علوم پزشکی تهران رفت و در سال ۱۳۲۷ از دانشکده مزبور فارغ‌التحصیل شد. پس از طی دوره دکتری پزشکی و گذراندن خدمت نظام وظیفه، در یازدهم مرداد ماه سال ۱۳۲۹ به دستیاری بخش جدید التأسیس بیماری‌های روانی، وابسته به دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران انتخاب شد و خدمات دانشگاهی خود را از آن تاریخ آغاز کرد. هاراطون داویدیان به درخواست خودش در سال ۱۳۲۹ به دستیاری بخش جدید التأسیس بیماری‌های روانی، وابسته به دانشکده پزشکی انتخاب شد و به همکاری با چهرازی و سپس ناصری در بیمارستان روزبه پرداخت. در سال ۱۳۳۴ با کسب موفقیت در امتحانات انتخاب رئیس درمانگاهی بیماری‌های روانی، به منظور ادامه تحصیل عازم لندن شد و در سال ۱۳۳۷ دیپلم تخصصی بیماری‌های روانی را از دانشگاه لندن (D.P.M) دریافت کرد.
وی پس از بازگشت به میهن و شروع خدمات دانشگاهی، مدارج مختلف آموزش، دانشیاری، تصدی بخش و ریاست بخش روانی را یکی پس از دیگری طی کرد و در سال ۱۳۴۷ مقام استادی رشته بیماری‌های روانی دانشکده پزشکی دانشگاه تهران را کسب نمود. داویدیان در سال ۱۳۷۰ پس از ۴۲ سال خدمت دانشگاهی به افتخار بازنشستگی نائل آمد. افزون بر این، متجاوز از یکصد مقاله به زبان فارسی و انگلیسی در مجلات معتبر داخلی و خارجی منتشر نموده، که بیشتر آن‌ها نتایج بررسی‌ها و مطالعات وی دربارهٔ جنبه‌های فرهنگی روان پزشکی است. داویدیان به عنوان یک دانش‌پژوه برجسته ایرانی به واسطه دستاوردهای علمی و پژوهشی فراوانشان، خدمات شایسته به جامعه پزشکی به ویژه روان پزشکی عرضه داشته ونیز حضور فعالشان در تأسیس و گسترش نهادهای آموزشی و علمی کشور و کسب امتیازات چشمگیر در سطح بین‌المللی عنوان یک بنا به پیشنهاد شورای علمی و تصویب مجمع عمومی از تاریخ ۲۶ بهمن ۱۳۷۷ به مقام عضویت افتخاری فرهنگستان علوم پزشکی جمهوری اسلامی ایران نایل شده بودند.
داویدیان به عنوان یک دانش‌پژوه برجسته ایرانی به واسطه دستاوردهای علمی و پژوهشی فراوانش، خدمات شایسته اش به جامعه پزشکی به ویژه روان پزشکی عرضه داشته ونیز حضور فعالش در تأسیس و گسترش نهادهای آموزشی و علمی کشور و کسب امتیازات چشمگیر در سطح بین‌المللی عنوان یک بنا به پیشنهاد شورای علمی و تصویب مجمع عمومی از تاریخ ۲۶ بهمن ۱۳۷۷ به مقام عضویت افتخاری فرهنگستان علوم پزشکی جمهوری اسلامی ایران نایل شده‌است.
داویدیان در طی خدمت دانشگاهی خود دو بار یکی از تاریخ ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۲ و دیگری از تاریخ ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۷ به مدیریت گروه آموزشی روان پزشکی دانشگاه تهران انتخاب شد و همچنین از تاریخ ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۵ سمت ریاست بیمارستان روزبه را عهده‌دار بود.
گفتنی است که دانشگاه تهران، یعنی تنها دانشگاه ایران در آن زمان، تا سال ۱۳۲۹ فاقد بخش بیماری‌های روانی بود. بخش مزبور در آن سال به کوشش حسین رضاعی یگانه استاد این رشته، در بیمارستان امام خمینی (هزار تختخوابی آن زمان) تأسیس و در سال بعد، یعنی در سال۱۳۳۰ به محل فعلی منتقل و به نام بیمارستان روزبه نام‌گذاری شد. به این ترتیب، داویدیان نخستین دستیار رشته بیماری‌های روانی محسوب می‌شود. در سال ۱۳۳۲ عبدالحسین میرسپاسی به دانشکده پزشکی دانشگاه تهران پیوست. وی و رضاعی در احداث بیمارستان روزبه و تأسیس بخش آموزشی بیماری‌های روانی در دانشگاه تهران کوشش فراوانی را به عمل آوردند. در طول این مدت، داویدیان به عنوان دستیار و تحت سرپرستی استادان فقید افتخار شرکت در فعالیت مزبور را به دست آورد.
از آنجا که کار درمانی از شیوه‌های مؤثر در درمان بیماری‌های روانی است، داویدیان با جلب موافقت و حمایت رئیس دانشکده پزشکی وقت، محمد علی حفیظی، موفق به تأسیس بخش کاردرمانی در بیمارستان روزبه شد و سرپرستی آن را به عهده گرفت. داویدیان، در طول نزدیک به نیم قرن تلاش علمی ممتد و بی وقفه، با تصدی سمتها و مسئولیت‌های اجرایی، آموزشی و پژوهشی در سطوح ملی و بین‌المللی، منشأ خدمات ارزنده‌ای در رشته روان پزشکی بوده‌است. وی توجه خاصی به جنبه‌های فرهنگی بیمارهای روانی داشته‌است و سعی بلیغ نمود تا روان پزشکی ایران را بر اساس فرهنگ و اخلاق جامعه ایرانی شکل دهد و تحقیقات علمی در این رشته را بر اساس نیازمندی‌های جامعه پایه‌ریزی نماید.
داویدیان در سمینارها و کنگره‌های علمی متعدد داخلی و خارجی شرکت و همچنین کنگره‌های متعددی را برگزار نموده و خود با ایراد سخنرانی (بیش از صد سخنرانی) در آن‌ها سعی داشته‌اند تا روان پزشکی ایران را چه در داخل و چه در خارج از کشور به جامعه پزشکی معرفی نمایند.
ایشان پس از بازگشت به میهن و شروع خدمات دانشگاهی، مدارج مختلف آموزش، دانشیاری، تصدی بخش و ریاست بخش روانی را یکی پس از دیگری طی کرد و در سال ۱۳۴۷ مقام استادی رشته بیماری‌های روانی دانشکده پزشکی دانشگاه تهران را کسب نمود. داویدیان در سال ۱۳۷۰ پس از ۴۲ سال خدمت دانشگاهی به افتخار بازنشستگی نائل آمد. هاراطون داویدیان در سال ۱۳۵۰ به مناسبت تأسیس کالج سلطنتی روانپزشکان انگلستان به عضویت افتخاری هیئت مؤسس کالج مزبور برگزیده شد.
همچنین وی در سال‌های ۱۳۷۰–۱۳۴۹ سمت کارشناس بهداشت روانی در سازمان جهانی بهداشت را داشت. از سال ۱۳۵۰ الی ۱۳۶۲ به عضویت کمیته بین‌المللی انجمن جهانی روانپزشکی و از سال ۱۳۵۶ الی ۱۳۶۴ به عضویت کمیته اخلاق انجمن مزبور انتخاب شد.
داویدیان به عنوان یک دانش‌پژوه برجسته ایرانی به واسطه دستاوردهای علمی و پژوهشی فراوان و خدمات شایسته اش به جامعه پزشکی به ویژه روان پزشکی و نیز حضور فعالش در تأسیس و گسترش نهادهای آموزشی و علمی کشور و کسب امتیازات چشمگیر در سطح بین‌المللی، بنا به پیشنهاد شورای علمی و تصویب مجمع عمومی در سال ۱۳۷۷ به مقام عضویت افتخاری فرهنگستان علوم پزشکی جمهوری اسلامی ایران نایل شد و در سال ۱۳۷۸ از سوی انجمن جهانی روانپزشکی جزو پنج تنی قرار گرفت که طی مراسمی عنوان «پیشگام در روانپزشکی» به آنان اعطا گردید. داویدیان همچنین از اعضای مؤسس انجمن علمی روان پزشکان ایران [۱] بوده و از بدو تأسیس این انجمن از سال ۱۳۷۵ ریاست این انجمن را هم عهده‌دار بوده‌است. «هاراطون داویدیان»، همیشه خانه اش، مرکز تحقیقات و پژوهش‌هایش بود. هاراطون داویدیان اگرچه عضو هیئت مؤسس کالج سلطنتی روانپزشکان انگلستان بود و از چند دانشگاه معتبر دنیا هم دعوت نامه داشت، اما به قول خودش ایران را برای زندگی و خدمت به مردم کشورش انتخاب کرده بود.
در هشتمین همایش سالانه انجمن علمی روانپزشکان ایران، در آبان ۱۳۸۷، به پاس خدمات استاد هاراطون داویدیان در زمینهٔ آموزش و پیشبرد دانش روانپزشکی، تقدیر شکوهمندانه ای از وی به عمل آمد. در این مراسم نشان‌ها و لوح‌های تقدیری از فرهنگستان علوم پزشکی، سفارت جمهوری ارمنستان در ایران، بیمارستان‌های روانپزشکی دانشگاه شهید بهشتی و علوم بهزیستی و توانبخشی، بیمارستان‌های میمنت، مهرگان، آزادی، انجمن روانپزشکان استان اصفهان و جامعه ارمنیان ایران به این استاد و پیشکسوت علم روانپزشکی اعطا شد.
هاراطون داویدیان در سال ۱۳۴۷ مقام استادی دانشگاه تهران را کسب نمود. وی همچنین در سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۵ ریاست بیمارستان روانپزشکی روزبه را بر عهده داشت.
داویدیان در سال ۱۳۷۰ پس از ۴۲ سال خدمت دانشگاهی بازنشسته شد و در سال ۱۳۷۷ به عضویت افتخاری فرهنگستان علوم پزشکی درآمد.
هاراطون داویدیان دارای تألیفات منحصر بفرد در روانپزشکی و مطالعات بالینی است و تأثیر زیادی بر زبان روانپزشکی نوین ایران داشته‌است و دارد و یکی از اولین و معدود مولفانی در سطح بین‌المللی است مطرح بوده‌است. او سال‌ها تدریس دروس دوره تخصص روانپزشکی به دانشجویان پزشکی در سطوح مقدماتی و پیشرفته به عهده داشته‌است.
جایزهٔ داویدیان (جایزهٔ انجمن علمی روان پزشکان ایران برای روانپزشکان جوان) جایزه‌ای نقدی است که از یک سو برای ارتباط میان دستیاران و روان پزشکان داخلی با دیگر روان پزشکان، و حمایت از ایده‌های نو و توانمندی‌های همکاران داخلی و از دیگر سو برای ایجاد امکان برای حضور روانپزشکان جوان خارجی در ایران و شرکت در همایش‌های سالیانه و آشنایی با روانپزشکی در ایران پرداخت می‌شود. تعیین خط مشی جایزه و داوری مقالات ارسال شده زیر نظر شورای سیاست گذاری جایزه که به صورت سالانه که به پیش نهاد رئیس جایزه و تأیید کمیتهٔ همایش‌های انجمن علمی روانپزشکان ایران تعیین می‌گردد انجام خواهد شد.[۲]
سمتها و عناوین علمی بین‌المللی
- عضو فدراسیون جهانی بهداشت روانی از سال ۱۳۳۸
- کارشناس بهداشت روانی در سازمان‌های جهان بهداشت از ۱۳۴۹–۱۳۷۰
- عنوان افتخاری عضو مؤسس کالج سلطنتی روانپزشکان انگلستان در سال ۱۳۵۰
- عضو کمیته بین‌المللی انجمن جهانی روانپزشکان از سال ۱۳۵۰–۱۳۶۲
- عضو کمیته اخلاق روانپزشکی – انجمن جهان روانپزشکان از سال ۱۳۵۶–۱۳۶۴
- عضو انجمن سلطنتی پزشکان انگلستان از سال ۱۳۵۷
- عضو کمیته روانپزشکی نظامی انجمن جهانی روانپزشکی از سال ۱۳۶۸
مسئولیت‌های اجرایی
- ۱۳۶۲–۱۳۵۰ :عضویت در کمیته بین‌المللی انجمن جهانی روانپزشکان
- ۱۳۵۶–۱۳۵۱: عضویت در شورای تحقیقات دانشگاه تهران
- ۱۳۶۴–۱۳۵۶: عضویت در کمیته اخلاق روانپزشکی، انجمن جهانی روانپزشکان
- ۱۳۵۷: عضویت در انجمن سلطنتی پزشکان انگلستان
- ۱۳۶۷–۱۳۶۰: مدیریت گروه روانپزشکی، دانشگاه تهران
- ۱۳۶۵–۱۳۶۰: ریاست بیمارستان روزبه
- ۱۳۶۶–۱۳۶۳: عضویت در هیئت ممتحنه و ارزشیابی رشته روانپزشکی، وزارت فرهنگ و آموزش عالی
- ۱۳۷۰–۱۳۶۷: عضویت و ریاست جلسات کمیته کشوری بهداشت روانی، وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی
- ۱۳۷۰: نیل به افتخار بازنشستگی
- ۱۳۷۱: عضویت در کمیته روانپزشکی نظامی، انجمن جهانی روانپزشکی
- ۱۳۷۲: عضویت در گروه علوم بهداشتی، و تغذیه، فرهنگستان علوم پزشکی
- ۱۳۷۲: کارشناس کمیسیون‌های مشورتی تخصصی، سازمان نظام پزشکی
- ۱۳۷۵: ریاست انجمن علمی روانپزشکان ایران
- ۱۳۷۷: عضویت افتخاری فرهنگستان علوم پزشکی
- ۱۳۷۸: کسب عنوان Psychiatry in Leader از طرف انجمن جهانی روان پزشکان
درگذشت
هاراطون داویدیان در ۲۱ آبان سال ۱۳۸۸ پس از درگذشت لون داویدیان برادرزاده اش که روانپزشک و ادامه دهنده راه وی بود در سانحه هوایی پرواز شماره ۷۹۰۸ هواپیمایی کاسپین پس از طی دوره اندوه و بیماری (۱۲ نوامبر ۲۰۰۹) درگذشت.
برگرفته از ویکی پدیا
https://eitaa.com/nursech سریر ایران
