توسط : در جستجوی هلن (از بروجن تا نیویورک) قسمت پنجم
تالیف : عباس بحرینی بروجنی
بهره برداری با ذکر منبع بلا مانع است.
در سال ۱۲۸۹ هجری شمسی در ۳۹ سالگی در حالى که شوق تحصیل در دلش زبانه مى کشیده است، دانش آموز دبیرستان آمریکایى (دبیرستان البرز) تهران مى شود.
پس از پایان تحصیلات متوسطه و دریافت دیپلم، قصد ادامه تحصیل در رشته پزشکى (آرزویى که از ابتداى کودکى بعد از ابتلا به آبله در سر پرورانده) داشته است. و بالاخره با راهنمایى و تشویق ریاست دبیرستان، دکتر «ساموئل جردن»، و به خرج خود و با اتکاء به بازوان خود راهى آمریکا مى شود و در سنین میانسالى، در سال ۱۲۹۸ شمسى وارد نیویورک مى شود.
پس از مدتى، نخست در دانشگاه کلمبیا به تحصیل پرداخته، سپس آموزش دانشگاهى خود را در دانشگاه هاى ایووا Iowa و داکوتاى جنوبى South Dakota دنبال کرده است. وى در سال ۱۲۰۳ش (۱۹۲۳م) موفق به اخذ درجه کارشناسى BA از دانشگاه داکوتاى جنوبى شده است. اما او همچنان در فکر آموختن بوده است، از این رو به دانشگاه سیراکیوس رفته تا در رشته پزشکى به تحصیل بپردازد و سرانجام با تلاش و جدیت و مقاومت چشمگیر، به رغم سختى ها و تنگناى مالى و تحمل رنج و مشقت فراوان دوره کارورزى پزشکى (انترنى) را به پایان مى برد. بعد از آن نیز از پاى نمى نشیند و با گذراندن دوره جراحى در بیمارستان Bellevune، آموزش پزشکى خود را در سن ۵۵ سالگى به اتمام رساند. « حسن مهرآوران » ، « على اصغر حکمت» و « جهانشاه صالح » از همدوره هاى درسى دکتر ابوالقاسم بختیار بودند. در آمریکا با « هلن جفریز» ازدواج کرد ، تا اولین ایرانی باشد که با یک امریکایی ازدواج می کند.
بعد از ازدواج، مدتى در آمریکا به سر برد و به طبابت اشتغال داشت. اما آرزوی خدمت به هم وطنانش وی را بر آن داشت تا به اتفاق همسرش به ایران بیاید. در سال ۱۳۰۹ در زمان سلطنت رضا شاه به کشور بازگشت. تا دین خود را به سرزمینش ادا کند. او در ایران بیمارستانی خصوصی دایر کرد و به انجام جراحی بیماران پرداخت . سه سال پس از ورود او به همت وی و همکارانش ، دانشکده ی پزشکی تهران تاسیس و او به معاونت دانشکده پزشکی برگزیده شد .دکتر عیسی صدیق (1273-1375 ه.ش) از پیشگامان آموزش وپرورش نوین در ایران، در زمان “رضا شاه” سفری به آمریکا داشته است. وی در کتاب خاطرات خود (یادگار عمر) شرح دیدار خودرا با او بیان کرده و وی را تشویق کرده که برای طبابت به ایران بازگردد.
دکتر ابوالقاسم بختیار(ردیف اول ، نفر دوم از سمت راست)
ایشان در ۱۳۱۴ شمسى از سمت خود استعفا مى دهند. طى سال هاى ۱۳۱۲ تا ۱۳۱۵ شمسى دکتر بختیار به تدریس دروس زنان و زایمان (نسوان و قابلگى) و روش انجام جراحى هاى کوچک (صغیر) به دانشجویان پزشکى تهران اشتغال داشته است. از اقدامات ارزنده دکتر بختیار در پیشبرد اهداف علمى دانشکده پزشکى تهران، مساعدت و نقش او در راه اندازى و تجهیز سالن تشریح و ساخت فضاهای آموزشی دیگر بود. دکتر امیر اعلم که رئیس کرسی تشریح بود و دکتر ابوالقاسم بختیار جراح و معاون دانشکده پزشکی و دکتر بلر جراح بیمارستان آمریکایی تهران کوشش فراوان در این راه به خرج دادند.
به نوشته « حکمت » حتی برای اولین بار اجساد اموات بلاصاحب را مخفیانه دکتر بختیار از مریض خانه‌های دولتی تحویل گرفته و در اتوموبیل شخصی خود به تالار تشریح می‌آورد و در سالن زیرزمین در محفظه‌های مخصوص مملو از محلول ضدعفونی قرار می‌گرفت. از دیگر خدمات مرحوم دکتر بختیار انجام اعمال جراحى در آن سال ها بوده است.
خانم هلن در بین بچه ها
